Uiten
Geen enkele ouder is in staat zijn kinderen 'foutloos' op te voeden. Ik hou sowieso niet zo erg van het woord 'fout'; elke ouder zal naar beste kunnen proberen te handelen. Dat is het probleem niet. Belangrijk is, dat jij als kind mag tonen en uiten wat je voelt, dat je mag zeggen wat je vindt zonder gesanctioneerd te worden door je ouders of wie dan ook.
Als je een aangeboren 'introvert' kind bent zul je eerder emoties oppotten dan als je een 'extrovert' kletsertje bent en de een heeft van nature meer uitingsmogelijkheden dan een ander. Als jij als tekortkomend, liefde-ontberend kind had durven protesteren tegen je ouders, zou je veel minder of zelfs helemaal niet in de knoop (=neurotisch) geraakt zijn.
Als de input (het in jouw ogen negatieve gedrag van je ouders) die je kreeg ongeveer gelijk zou zijn geweest aan je output (de uiting van je ongenoegen) zou je niet of nauwelijks problemen gekregen hebben.
Dus: als de input niet gepareerd heeft kunnen worden met een evenredige hoeveelheid output, kun je later in moeilijkheden komen. De sterkte van je (latere) probleem hangt dus af van hoeveel je 'niet geprotesteerd' of 'niet gehuild' hebt, ergens tussen 0 en 100 %. Hoe hoger het percentage hoe meer je tegen vastzittende problemen aan zult lopen en hoe meer je in de knoop raakt. Bij een laag percentage zal de problematiek in je latere leven misschien nog niet zo'n vaart lopen; je kent wel 'die merkwaardige trekjes' of 'gebruiksaanwijzingen' van je dierbaren of collega's, daar leer je wel mee leven.
vorige | volgende 
| "de Verandering" Anne Veldman |
| Het boek vertelt op een makkelijke en inzichtelijke manier hoe voor een ieder de 'Wet van de Programmering' werkt, en laat je zien hoe je je problemen kunt ontdekken en doorbreken. |
 |
|
|
|
|
| |
Anne Veldman ondersteunt |
© Anne Veldman 2010 
Privacy statement
Privacy statement