De basisprincipes
Basisprincipe
Dankzij Speyer's basisprincipe, dat ik wel altijd ben blijven waarderen en gebruiken, heb ik er een heel eigen ontwikkeling aan kunnen toevoegen; de methode is verfijnd en aangescherpt, vooral op energetisch en spiritueel gebied.
De toepassing ervan blijkt eindeloos te zijn, mits toegepast op mensen die niet verslaafd zijn aan alcohol, kalmerende middelen of drugs, verder redelijk gezond en niet zwanger zijn. Op geesteszieken kan deze methode niet toegepast worden.
Uit Speyertherapie is sinds 1990 'Gevoelstherapie' ontstaan.
Neurose of 'knaag'probleem.
Het woord neurose klinkt alsof je ernstig ziek bent, wat helemaal niet waar is. Kort samengevat betekent het niets anders dan:
- niet doen wat goed is voor je en
- wel doen wat niet goed voor je is
Waarom doe je zo
Elk kind heeft liefde van een onvoorwaardelijke soort nodig. Het is je natuurlijk recht; jij als kind hebt nodig te weten dat je ouders je op die manier liefhebben, het is niet te bevatten voor je als je dat niet krijgt. Je ervaart een onverdraaglijke 'pijn.' Je voelt geen bestaansrecht en er is geen basis voor je.
Om deze pijn niet meer te hoeven voelen zul je een strategie of mechanisme ontwikkelen waardoor je de pijn kunt vermijden of niet meer hoeft te voelen; je sluit je bijvoorbeeld af, je gedraagt je extra 'lief' of lastig tegen je ouder(s), je wordt veel (psychosomatisch) ziek, je bent bang of angstig, je hebt nachtmerries, je hebt moeite met slapen, je plast in je bed, je hebt leerstoornissen, je loopt weg of fantaseert veel; dit alles afhankelijk van hoe eigenschappen en omstandigheden van jou als kind waren.
In de relatie met je partner van vandaag kun je in dezelfde volgorde problemen krijgen: je kunt misschien je gevoel niet openen en bent te gesloten, of je wordt 'te lief' voor je partner en cijfert jezelf weg waardoor je respect verliest, of je moet altijd je zin hebben en bent lastig, of je hebt veel kwalen en bent te onzeker over van alles, of je hebt slaapproblemen in allerlei vormen, of je kunt je brood niet goed verdienen en doet niet mee in de maatschappij, enzovoort.
Bijvoorbeeld:
Toen:
- Jij als meisje hebt behoefte aan de liefde van je vader
- Je vader geeft jou die liefde niet.
- Je lijdt hieronder.
- Dat kan en durf je niet aan je vader te laten zien.
- Je kunt niet anders dan je vader liefhebben, je bent van hem afhankelijk.
- Daarom accepteer je zijn afwijzing als zijn liefde.
- Afwijzing is erg pijnlijk voor je.
- De pijn van de afwijzing accepteer je als liefde.
- Je kunt en durft de afwijzingspijn niet te tonen.
- Je hebt nog steeds de wens dat je vader je liefheeft…
In je onderbewustzijn zijn alle mannen die je aardig vindt net als je vader. Op een dag ontmoet je hem:
- Je vindt hem aardig
- Hij behandelt je koud en koel, wijst je af…
- Je bent gekwetst maar zijn afwijzing is voor jou 'normaal'.
- Je blijft van hem houden.
- Je voelt ook de oude afwijzingspijn van vroeger en
- je verlangen naar liefde blijft onvervuld net als toen.
Totdat je iemand tegenkomt die echt van je houdt. Het programma klopt ineens niet! Nu krijgen we het volgende patroon:
- Je houdt van hem.
- Hij houdt ook van jou!!
- Hij wijst je niet af!!
- Je bent nu gekwetst maar toch 'tevreden', want
- je bent weer afgewezen!!
Natuurlijk wil je gewoon liefde kunnen geven en ook ontvangen, net als bij je vader vroeger, je lijdt erg onder dit stuk programmering. Toch kun je er niet tegen dat je verlangen vervuld wordt; je zou liever 'sterven' dan tegen je programmering in te gaan. Het verlangen naar liefde is het begin, maar ook het einde. Een heel verdrietig systeem en een van de meest voorkomende, op allerlei manieren. De bekroning van de liefde is en blijft uitgesloten totdat je je programmering leert zien en doorbreken.
Neurotische liefde gaat altijd gepaard met de wens dat liefde ideaal is of moet zijn, maar de ware liefde is in feite niet-neurotisch. Als je in een relatie bent zoals je werkelijk bent en je partner is dat ook, ben je tot een liefde- en respectvolle relatie in staat. Vele scheidingen zouden voorkomen kunnen worden als beide partners zich over en weer tot in finesses vertrouwd zouden maken met hun eigen en elkaars psychologische opbouw, in plaats van te reageren tegen de oppervlakkige patronen die daar uit voortkomen.


© Anne Veldman 2010
Privacy statement
